Het monument van het Curringherveld.
Het is een rustpunt middenin het natuurgebied.
De hooikiep was het eerste bouwwerk wat door de vrijwilligersploeg gebouwd werd. In 1998 werd het geopend door gedeputeerde Jaap van Dijk. Na gebouwd te zijn in 1998, is de eerste restauratie geweest in 2012. In de hooikiep ligt een molensteen als tafel, een cadeau van een achterbuurman Broekema. De familie Broekema had destijds een korenmolen in het begin van Broekema’s ree. De molen werd in 1962 afgebroken.
Eigenlijk vormt de hooikiep het begin van alle ontwikkelingen van het natuurgebied; een begrip! Wie kent in de wijde omgeving De Hooikiep niet? Een prachtig bouwwerk, harmonieus passend in zijn omgeving. Zowel het ontwerp als de bouw is volledig door een groep vrijwilligers uit het dorp gerealiseerd. Mensen die nog weten hoe je met materiaal uit de omgeving duurzaam kunt bouwen.
Een molensteen is een ronde steen die in molens wordt gebruikt voor het malen van granen en andere producten.
Een bijzonder cadeau van een achterbuurman: de molensteen van de Korenmolen waarmee tot 1930 in het dorp het graan werd gemalen tot meel. De steen lag nog in de tuin, maar werd spontaan ter beschikking gesteld om te kunnen dienen als picnic-tafel!
Gebouwd in 1998 (officieel geopend op 26 maart 1999) en gerestaureerd in 2012 maar met de uitstraling van een monument!
14 – 16 mei 2012 – Vrijwilligers van de werkgroep C&HEK hebben een monsterprestatie geleverd door in enkele dagen tijd de Hooikiep van vier nieuwe staanders te voorzien; een hoogstandje!
Een rustpunt voor de vele bezoekers, met uitzicht op de heide en de akker.
Achter de hooikiep is een informatie bord bevestigd waarop staat aangegeven hoe het landschap door de mens is “gekoloniseerd”. Op de grens van de hoge en lagere gronden werd de weg aangelegd en de boerderijen gebouwd, ten noorden van deze weg lagen de graslanden en daarachter weer de natte weide gronden , de zogenaamde mieden. Ten zuiden van de weg lagen de landbouw gronden , waar gerst graan werd verbouwd , verder daarachter lagen de zogenaamde “woeste” gronden , de heide.
Deze werd stukje voor stukje ontgonnen. Van de heide werden boenders gemaakt tijdens de winterdagen, de akkers en weiden waren omzoomd met bomen , geschikt voor boerengerief hout ,veekering en voor brandhout.
Eigenlijk is hier ook een kleine dwarsdoorsnede van hoe het land ontwikkeld is. Op de grens van de hogere en lagere land lag de weg, langs de weg werden de boerderijen gebouwd. Kijk je daar naar het noorden dan lagen daar de weide gronden en nog verder de natte gronden, die alleen gebruikt konden worden in de zomer en te nat waren in de herfst en winter. De lagere weilanden noemden we de mieden. Kijk je naar het zuiden dan zien we eerst de landbouwgronden, waar graan werd verbouwd. Het graan werd naar de molenaar gebracht. Er waren destijds twee molens in Kornhorn. Nog verder naar het zuiden lagen de woeste gronden die nog ontgonnen moesten worden. Elk jaar werd een klein stukje ontgonnen, tot midden vorige eeuw de grote ontginning in werking werd gezet.
