Nieuwkomer in het Curringherveld

Misschien heeft u er nog nooit van gehoord: Watercrassula.
Dat kan wel kloppen want deze waterplant is vanuit Zuidoost Azië de wereld over getrokken en ook een paar jaar geleden in de pingo van het Curringherveld aangekomen.
Je zou kunnen zeggen; leuk, dit vergroot de soortenrijkdom (biodiversiteit) van ons natuurgebied. Maar die vlieger gaat helaas niet op. Want als we niet ingrijpen overwoekert de soort de gehele waterpartij binnen enkele jaren en neemt deze ook alle zuurstof op waardoor het een
dode en stinkende poel wordt.
Niet alleen de Watercrassula is nieuw in Nederland en het Westerkwartier. Zo we kennen ook de Aziatische reuzenberenklauw, Japanse duizendknoop, grote waternavel Amerikaanse rivierkreeft, wolhandkrab om er maar te noemen. We noemen dit ook wel invasieve exoten vanwege hun explosieve groei en vestiging en worden een groot en vooral ook duur probleem voor de maatschappij.

U ziet dat er bijna altijd een land of werelddeel staat voor de naam van de plant-of diersoort. Sinds we met velen alle delen van de wereld na 1 muisklik kunnen bezoeken is het misgegaan en werden/worden er wel eens ongewenste souvenirs vanuit alle windstreken meegenomen, al of niet bewust. Ook vind er wereldwijd handel plaats er komt er ook met zeeschepen veel spul mee.

Wat is het probleem?
Op zich zijn er in de pingo waterplanten die heel veel op de Watercrassula lijken en toch geen probleem vormen door overwoekering.
Hoe kan dit?
Je kunt stellen dat in een min of meer ecologisch harmonieuze omgeving er nooit soorten kunnen exploderen en zo hun omgeving overwoekeren. Alles zit in een reeks en volgorde van eten of gegeten worden. Zo is Watercrassula in Azië geen probleem en is het een voedselbron voor diverse
organismen. De soort wordt buiten Azië niet herkend en staat (nog) niet op het menulijstje van waterplanteneters in onze poel.

Een andere aanleiding voor de aanwezigheid van alle ongewenste nieuwe soorten bij ons kan ook komen omdat er ‘gaten’ vallen in het ooit zo ecologisch harmonieuze landschap. En waar gaten vallen worden gaten opgevuld.

Komen we er weer van af?
Door alle eeuwen heen heeft de natuur getoond zich te kunnen aanpassen, niet zomaar even, maar heel geleidelijk in tijdsbestekken van tientallen, honderden jaren of langer. Veranderingen gaan nu zo explosief snel en zijn niet bij te houden door soorten die hier inheems zijn. Het zou dus kunnen dat de Watercrassula over 100 jaar misschien wel gegeten gaat worden door een inheemse diersoort die er zich op gaat specialiseren.
Heb daar ook wel wat bedenkingen bij want deze soorten moeten dan middels doorontwikkeling (evolutie) voortkomen uit de huidige soorten die de laatste jaren ook bij ons in rap tempo achteruit zijn gegaan. De plant zal voorlopig wel blijven woekeren en rest ons niets anders dan we de plant in
bedwang moeten houden.

Hoe nu verder?
Gelukkig zien de vrijwilligers van het Curringherveld dit als een uitdaging en sommigen hebben er zelfs een nat pak voor over! Ook de kinderen van de Groene Borg helpen graag een handje mee tijdens een buitenles in de natuur. Een Engels gezegde luid: if you can’t beat them, eat them. Oftewel : Als je ze niet kunt verslaan, eet ze dan op. Mooie uitdaging voor het team keukenvrijwilligers van het Hornhuus om een heerlijke
vegetarische snack te ontwikkelen, copyright er op en we zijn koopman!

Nico